خودنمایی زنانه

در کاربردهای قرآن واژه تبرج به معنای خودنمایی به کار رفته است.
تبرج از ماده برج گرفته شده و به معنای این است که زنی زیبایی های خود را
برای مردان آشکار سازد. برج در زبان عربی به معنای ساختمانی است که می توان
آن را به آسانی و از راه دور دید و برج بلندی قابل توجه است که به آسانی
دیده می شود. از این رو کسی که خودنمایی می کند می بایست به گونه ای رفتار
کند که به چشم آید و دیده شود.

زنانی که به هر وسیله ای می
کوشند تا خود را در جامعه نشان دهند متبرج نامیده می شوند. به ابزار و آلات
تزیینی که شخص به خود می آویزد و با سر و صدا توجه دیگران را برمی انگیزد،
متبرجات گفته می شود. البته متبرجات تنها زینت آلاتی نیستند که با سر و
صدا و جرنگ و جرینگ توجه دیگران را به شخص جلب کند، بلکه شامل هر گونه
وسیله ای است که توجه دیگران را برمی انگیزد، از این رو ابزاری که به نوعی
با نور و رنگ خیره کننده نظر دیگران را به شخص جلب می کند نیز به عنوان
متبرجات مطرح است.

بر این اساس در کاربرد قرآنی، متبرجات هر چیزی است
که به شکلی شخص را در چشم دیگران قرار می دهد و جلب توجه می نمایاند.
زنانی که با هر نوع رفتار حتی هنجاری و پوشش و تزیین، خود را در چشم مردان
می آورند، متبرج و خودنما نامیده می شوند.

افراط و تفریط در آراستگی

خودنمایی
گرایش افراطی در حوزه آراستن است. به این معنا که هر چیزی که در اعتدال و
تناسب ذوقی و زیبایی قرار می گیرند اگر به شکل افراط عمل شود به عنوان
خودنمایی مطرح می شود چنان که شلختگی، تفریط در حوزه خروج از اعتدال و
تناسب است. شیفتگی و شلختگی در یک اندازه مذموم و ناپسند است. کسی که از
حوزه اعتدال بیرون می رود و رفتار و کنش خویش را به گونه ای سامان می دهد
که شلختگی در آن نمودار می شود در حقیقت رفتار نابهنجاری را از خود بروز می
دهد.

در آموزه های قرآنی انسان کامل، در حوزه شناختی و اخلاقی و
هنجاری انسان معتدل است که رفتاری میانه در همه حوزه ها از خود بروز می
دهد. در تعبیر و تفسیر قرآن، امت نمونه و شاهد نیز امتی معتدل است. از این
رو هرگونه افراط و تفریط در حوزه های اخلاقی و هنجاری می تواند به معنای
خروج از دایره انسان کامل و یا امت شاهد و نمونه باشد. قرآن مومنان را به
اعتدال و میانه روی دعوت می کند.