کنه واروآ انگل ویرانگر کلنیھای عسل:

کنه واروآ به عنوان انگل زنبورعسل در صنعت زنبورداری جھان بسیار مھم محسوب شده و در زمان حاضر این کنه در

تمام قاره ھای جھان به جز استرالیا وجود دا شته و در حال گسترش و استقرار است.
کنه واروآ در جھان دارای سه شکل مرفولوژیکی متفاوت است که به عنوان سه گونه معرفی شده اند. در حال حاضر این کنه در تمام قاره ھای جھان به جز استرالیا وجود دارد و در حال گسترش و استقرار است.سیدمھدی موسوی 5 تا / 2 میلیمتر و به عرض 1 / 1 تا 1 / فخر افزود: کنه ھای ماده بالغ تخم و مرغی شکل و مسطح ھستند و به طول 16/1 میلیمتر و به رنگ قھوه ای مایل به قرمز بوده و با چشم غیرمسلح قابل رویت ھستند.کنه ھای نر از کنه ھای 71 میلیمتر عرض) به رنگ زرد روشن تا خاکستری روشن ھستند. صفحه / 76 میلیمتر طول و 1 / ماده کوچکتر بوده ( 0پشتی بدن کنه تقریبا سطح بدن را پوشانده و قطعات دھانی زیر آن مخفی بوده و انتھای پنجه پاھای کنه به شکل بادکش درآمده به طوری که می توان به راحتی خود را به بدن زنبورعسل بچسباند. به علاوه موھای سطح شکمی آن نیز سخت و محکم شده و قادرند به موھای بدن زنبورعسل چسبیده، بطوریکه زنبور قادر به جدا کردن آن از بدن خود نیست.

نحوه زندگی کنه واروآ:

کنه واروآ برای تغذیه از خون زنبورعسل جاھای نرم بدن را انتخاب می کند (بین حلقه ھای بدن بخصوص حلقه اول
بین سر و سینه و بین شکم و سینه) و با فرو کردن قطعات دھان خود از خون زنبور تغذیه می کند. کنه به مقدار کم و به دفعات از خون زنبور تغذیه می کند. بیشتر خسارت کنه به لاروھای مسن و شفیره زنبورعسل بخصوص لاروھای نر است. زنبور کامل نقش میزبان واسطه را بازی کرده و کنه را در روی خود حمل می کند. کنه ماده قبل از بسته شدن سر سلولھا وارد سلول شده پس از اینکه لاروھا تنیدن پیله را تمام کردند شروع به تخمگذاری می کند. کنه واروآ انگل لاروھای زنبورعسل جوان است. مسیر زندگیش را در داخل حجرات مھر و موم شده سپری می کند و کنه واروآ در دوران بلوغ از حجرات بیرون می آید. زمانی که آلودگی شدید باشد لاروھای زنبوران می میرند و یا زنبوران ناقص الخلقه به دنیا می آید. کنه واروآ لاروھای نر را به لاروھای ماده ترجیح می دھند.کنه ھای ماده بالغ به روی زنبوران چسبیده از آنھا به عنوان عامل انتقال استفاده می کنند در ضمن از قسمتھای نرم بدن زنبور بخصوص در حد فاصل قصعات کیتینی شکم آنھا خون می مکند. طول زندگی کنه واروآ در تابستان دو ماه و در زمستان در کلنیھای بدون لارو و شفیره حدود ھشت ماه است.

طرز تشخیص کنه واروآ:

طرز تشخیص آلوده بودن یک کلنی به این انگل ساده است. اگر نتوان کنه ھا را روی بدن زنبورھا مشاھده کرد
معمولا وجود زنبوران ناقص الخلقه در کلنیھا به تشخیص وجود این نوع کنه کمک می کند.در این ھنگام که با مشاھده آثار خسارت به وجود کنه در کندو مشکوک می شویم می توانیم تعدادی از حجرات لارو نر را سر زده و کنه ھای موجود در کلنی پی برد.

راھھای انتشار کنه:

کنه ھا از راھھای مختلف در بین کندوھای یک زنبورستان و نیز از یک زنبورستان به زنبورستان دیگر منتشر می شوند که این راھھا عبارتند ازحمل و نقل از نقطه ای به نقطه دیگر، پرواز زنبورھای کارگر و نر در مناطق زنبور داری، زنبوران نر که کنه ھا علاه خاصی به آنھا دارند به راحتی توسط آنھا به کندوھای مختلف برده می شوند، ورود اشتباھی یا در ھنگام غارت زنبوران کارگر از کندوھای آلوده به سالم و بالعکس، بچه کندوھای آلوده به کنه که ممکن است چندین کیلومتر از زنبورستان اصلی دور شده و کنه ھای موجود در مناطق دیگر را آلوده کنند، خرید و فروش ملکه زنبورعسل و کلنیھای زنبورعسل و انتقال آنھا بین زنبوردارن.

روشھای مبارزه:

برای مبارزه موثر با کنه واروآ بھتر است این کار در منطقه ای گسترده و بین زنبورستانھای مختلف و بطور ھمزمان

صورت گیرد. بھترین زمان مبارزه اوایل پاییز پس از برداشت عسل از کندوھاست. زیرا در این زمان تخمریزی در حداقل است و نوزادان زیادی نیز در کندو یافت نمی شود. کنه واروآ می تواند در کندو تکثیر و تولید مثل کند که در کندو لارو وجود داشته باشد. بھترین زمان مبارزه با استفاده از سموم شیمیایی در ھنگام غروب یا صبح زود است یعنی زمانیکه تمام زنبورھا داخل کندو ھستند.داروی کنه کشی که انتخاب و خریداری می شود باید ضمن اینکه به زنبورعسل صدمه نمی زند قادر باشد بیشترین تعداد کنه را نابود کند و بقایای سمی از خود به جای نگذارد. داروھای تدخینی که صدمه نمی زند قادر باشد بیشترین تعداد کنه را نابود کند و بقایای سمی از خود به جای نگذارد. داروھای تدخینی که به صورت گاز یا دود درمی آیند از این نظر موثرتر و کم ضررترند زیرا در زمان کوتاھی در کندو و روی کنه ھا اثر گذاشته و سپس اثر آنھا از بین می رود. قبل از شروع مبارزه حتما باید عسل مازاد بر مصرف زنبورھا را برداشت تا مبارزه شیمیایی اثری بر محصول عسل نگذارد. در زیر برخی از مواد یا داروھا شرح داده می شود. در ضمن مقدار مصرف دارو برای ھر کلنی به میزان جمعیت آن کلنی است.

فولبکس:

این دارو بصورت پودر و نوارھای دودزا به مقدار دو تا سه نوار در ھر کلنی مصرف می شود. مصرف نوارھا دو تا سه

بار به فاصله ھفت تا 10 روز توصیه می شود. در بھار مبارزه در چھار نوبت و به فاصله دو تا سه روز انجام می شود. برای بچه کندوھای ضعیف نصف نوار و برای کندوھای ھفت تا 9 قاب یک نوار و برای کندوھای قویتر سه نوار در ھر نوبت لازم است.نوار را باید به یک قاب خالی با سیم آویزان کرد و با یک چراغ الکلی روشن کرد. پس از بستن درب کندو، پس از بستن درب کندو، تمام سوراخھا و درزھای کندو را باید گرفت تا دود حاصله ھدر نرود. پس از یک ساعت درب کندو را باز می کنیم و صبح روز بعد کف کندو را تمیز می کنیم.

پریزین:

این دارو به شکل مایع است. کنه کشی سیستمیکی که به صورت امولسیون وارد بازار شده است. امولسیون

پریزین را به نسبت یک به پنجاه در آب حل کرده و 50 سانتیمتر مکعب از محلول رقیق شده جھت یک کندو مورد
استفاده قرار می گیرد. برای گرفتن نتیجه بھتر از مصرف پریزین باید تمام لاروھا از کندو خارج کرده و در دو نوبت به
فاصله چھار روز در روی توده زنبور عسل در داخل کندو پاشیده می شود.

آپیتول:

کنه کشی است سیستمیکی که به صورت پودر به بازار عرضه شده است.وی افزود: آپیتول را به دو روش برای

کنترل کنه واروآ به کار می برند. یکی از طریق خوراندن شربت به زنبوران است که بسته ھای 10 گرمی آپیتول را در 5 لیتر شربت مخلوط می کنند. این شربت را به مقدار نیم تا یک لیتر ( / سه قاشق غذا خوری آب ولرم کرده و با  2بسته به اندازه کلنی) به زنبوران کندو می خوارنند.روش دیگر پاشیدن روی زنبوران کندو است. برای این کار 150 گرم شکر را در نیم لیتر آب ولرم حل کرده و سپس بسته 10 گرمی آپیتول را در آن حل می کنند. از محلول تھیه شده 50 تا 100 میلیلیتر (بسته به اندازه کلنی) به طور یکنواخت در بین شانھا و روی زنبورھای کندو می پاشند. یک ھفته بعد ھمین عملیات را تکرار می کنیم.

بایوارول:

این ماده از طریق تماس باعث مرگ کنه ھا می شود . این دارو بصورت نوار جھت کاربرد در کندو به بازار عرضه می

شود. برای ھر کلنی متوسط ( 10 قاب جمعیت) چھار نوار در یک نوبت توصیه شده است. نوارھا را باید به مدت چھار تا ھشت ھفته بین قابھای کندو آویزان کرد و سپس از کندو خارج و معدوم کرد.

آپیسان:

آپیسان نیز از طریق تماس باعث مرگ کنه ھا می شود. این دارو را به صورت نوارھای پلاستیکی با ماده موثر فلو

والینات آغشته کرده اند و به بازار عرضه کردند. معمولا برای کنترل کنه واروآ دو نوار آپیسان در یک کندوی متوسط
بین قابھای سه و چھار تا ھفت و ھشت قرار می دھند و پس از شش تا ھشت ھفته آنھا را از کندو خارج و معدوم کنند.

اسید فرمیک:

اسید فرمیک را در داخل کندو قرار می دھند تا بتدریج تدخین شده و باعث مرگ کنه ھا شود. برای یک کلنی متوسط درمجموع 80 تا 120 میلیلیتر اسید فرمیک 65 درصد مصرف می شود. بدین منظور 20 تا 30 میلیلیتر اسید فرمیک 65درصد را در یک ظرف، بطری شیشه ای یا پلاستیکی یا فنجان کوچک ریخته و در مدخل آن یک گلوله پنبه قرار می دھند یا با یک لایه پارچه تنظیف می بندند و در کف کندو قرار می دھند تا بتدریج تدخین شود این کار را چھار مرتبه و به فاصله چھار روز تکرار می کنند. یکی از مزیتھای اسید فرمیک این است که بخار آن می تواند به داخل سلولھای دربسته نوزادان نفوذ کند و باعث مرگ کنه ھا شود. اسید فرمیک را باید در روزھای مناسب که ھوا آفتابی و دما از 15 درجه سانتیگراد بالاتر باشد استفاده کرد.استفاده از سموم باید توجه داشت که دارو روی کلنیھای زنبورعسل به گونه ای باید بکار رود که این مواد به داخل عسل را پیدا نکند چون باقیمانده آنھا در عسل برای مصرف کننده خطرناک است.لذا بھترین زمان مصرف آنھا در اواخر تابستان و اوایل پاییز است یعنی وقتی که عسل مازاد کلنیھا برداشت شده و برای زمستان گذرانی آماده می شوند.

منبع - خبرگزاری کشاورزی ایران

عمه ندارمااااا

کصافط هم خودتی دعهع

;;

یاد بگیر یعنی از موشم کمتری؟!...